Το συκώτι είναι ένα από τα κύρια εσωτερικάσώματα. Συμμετέχει στο έργο όλων των συστημάτων, παράγει χολή, ένζυμα και ορμόνες, καθώς και απολυμαίνει τις τοξίνες. Όταν παύσει να εκτελεί τα καθήκοντά του, αρχίζουν οι διάχυτες ηπατικές αλλαγές. Αυτές περιλαμβάνουν: αλλαγή μεγέθους (μείωση ή αύξηση), ανωμαλίες στη δομή των ιστών και ορμονικό μεταβολισμό, επιδείνωση της κυκλοφορίας του αίματος, χολική στάση κ.ο.κ.
Όπως δείχνει η πρακτική, συμβαίνει συχνότεραδιόγκωση του ήπατος (ηπατομεγαλία). Όλες οι ασθένειες στις οποίες είναι χαρακτηριστικές, χωριστά υπό όρους σε τρεις κύριες ομάδες. Η πρώτη είναι η αλλαγή σε εστιακή ή διάχυτη ήπαρ και τα σκάφη του. Τυπικά, ηπατομεγαλία συνοδεύει ηπατίτιδα ποικίλης αιτιολογίας, κίρρωση, στεάτωση, κακοήθεις ή καλοήθεις όγκους, Hydatid Disease, μη παρασιτικών κύστη, καθώς και η κοκκιωμάτωση φυματίωση. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για την εκδήλωση της μη-ειδικής αντιδραστικής και χρόνιες επίμονη ηπατίτιδα παρατηρούνται μέτρια διάχυτη μεταβολές του ήπατος. Ενώ ιογενή ηπατίτιδα, κίρρωση, καρκίνο, ασθένεια υδατίδα, και καλοήθεις όγκοι μπορεί να συνοδεύεται από μια σημαντική αύξηση στο σώμα.
Στη δεύτερη ομάδα ασθενειών, στις οποίεςπου χαρακτηρίζονται από διάχυτες αλλαγές στο ήπαρ, περιλαμβάνουν διαταραχές συσσώρευσης και μεταβολισμού. Έτσι, η ηπατομεγαλία θεωρείται ένα από τα κύρια συμπτώματα της εκδήλωσης κληρονομικών νόσων με βάση την ανεπάρκεια των ενζυμικών συστημάτων ή τη διάσπαση της βιοσύνθεσης του γλυκογόνου.
Η τρίτη ομάδα περιλαμβάνει διαταραχές στο έργο του καρδιαγγειακού συστήματος, οι οποίες συνοδεύονται από ανεπαρκή κυκλοφορία του σωστού γαστρικού τύπου.
Οι διάχυτες ηπατικές αλλαγές προκαλούνται από ένα πλήθοςλόγους. Αυτές περιλαμβάνουν κίρρωση, δηλητηρίαση από το ναρκωτικό, κατάχρηση οινοπνεύματος, νευρική υπερφόρτωση, σωματική αδράνεια και ούτω καθεξής. Οι δομικές αλλαγές στους ιστούς του οργάνου μπορούν να ενεργοποιηθούν από χρόνιες και οξείες λοιμώξεις, δηλητηρίαση του σώματος, παραβίαση της μεταβολικής διαδικασίας. Κατά κανόνα, οι αλλαγές αυτές οφείλονται σε αθηροσκλήρωση των αγγείων, οξεία ή χρόνια ηπατίτιδα κ.ο.κ.
Τα συμπτώματα των ασθενειών εκδηλώνονται με τον κίτρινο χρωματισμό του σκληρού χιτώνα, της γλώσσας, της περιοχής γύρω από τα μάτια, του σταθερού πόνου στο σωστό υποχονδρίου, που συχνά αποδίδουν την περιοχή του δεξιού ώμου.
Ασθενείς που έχουν διάχυτες ηπατικές μεταβολές, η θεραπεία συνταγογραφείται ανάλογα με την ομάδα της νόσου, καθώς και τα συμπτώματα της εκδήλωσής της.
Η βασική θεμελιώδης θεραπεία χορηγείται με φάρμακα,βελτιώνοντας την εργασία των ηπατοκυττάρων. Αυτές περιλαμβάνουν βιταμίνες (Β, C, Ε), λιποϊκό οξύ και λιπίδιο, ένα διάλυμα γλυκόζης πέντε τοις εκατό, ΑΤΡ, ηπατοπροστατευτικά (Essentiale, σιλυμαρίνη, κλπ.).
Οι βιταμίνες διεγείρουν ενεργά τον μεταβολισμό των υδατανθράκων και των πρωτεϊνών, συμβάλλουν στη βελτίωση της αντιτοξικής και αναγεννητικής λειτουργίας του ήπατος.
Το ΑΤΡ, η ριβοξίνη και το φωσφοβίδιο προάγουν την παροχή ιστών αίματος και τη σύνθεση νουκλεϊνικών οξέων, μειώνουν την υποξία και συμμετέχουν στην αναγέννηση των ιστών.
Το έργο των ηπατοπροστατών είναι να σταθεροποιήσουν την κυτταρική μεμβράνη. Αυτά τα φάρμακα δεν συνταγογραφούνται στη φάση αναπαραγωγής του παράγοντα ιού ηπατίτιδας.
Στη βασική θεραπεία, τα παρασκευάσματα ήπατος (vitohepat, vigeratin, sirepar) συνταγογραφούνται με φυσιολογικές αμινοτρανσφεράσες, διαφορετικά μπορούν να ενισχύσουν τη δραστηριότητα της διαδικασίας.
Για τη μείωση των φλεγμονωδών διεργασιών, χρησιμοποιούνται αντιιικά φάρμακα, γλυκοκορτικοστεροειδή, φάρμακα που στοχεύουν στην διέγερση ανοσοποιητικών διεργασιών.
Για τη μείωση της ενδοθηλιακής χολόστασης ορίστε τη χολεστυραμίνη, τη βιλιγίνη, την αγγειοζάνη κλπ. Η δράση τους στοχεύει στη μείωση της χοληστερόλης στο αίμα και στη σύνδεση των χολικών οξέων στο έντερο.
Όταν εκδηλώνουν τα συμπτώματα της εγκεφαλοπάθειας, συνταγογραφούν φάρμακα με στόχο τη μείωση της περιεκτικότητας σε αμμωνία.
Με χρόνιες διάχυτες διαταραχές, συνταγογραφείται συμπτωματική θεραπεία.
</ p>>
