Η παθολογική κατάσταση του ήπατος, κλιματισμόμεταβολικές διαταραχές και διατροφή, στις οποίες η συσσώρευση λιπαρών εγκλεισμάτων, καθώς και τα σταγονίδια λίπους στα ηπατοκύτταρα, ονομάζονται στεάτωση του ήπατος ή "λιπαρού ήπατος". Στέαση του ήπατος ("steatosis hepatis", ελληνική.) Μπορεί να είναι μια ανεξάρτητη ασθένεια και ο χαρακτήρας του συνδρόμου. Εάν περισσότερο από το 5% της μάζας του ήπατος είναι λίπος, ονομάζεται λίπος.
Η παθογένεση αυτής της νόσου δεν έχει μελετηθεί αρκετά. Οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους οφείλεται είναι: η υπερβολική πρόσληψη ελεύθερων λιπαρών οξέων, η ενισχυμένη σύνθεση και εστεροποίηση των λιπαρών οξέων, η μειωμένη οξείδωση και η μειωμένη σύνθεση πρωτεϊνών, καθώς και η εξασθενημένη έκκριση λιποπρωτεϊνών.
Οι κύριοι αιτιολογικοί παράγοντες περιλαμβάνουν: τοξικές επιδράσεις στο ήπαρ, ενδοκρινικές και μεταβολικές διαταραχές, διατροφικές ανισορροπίες και υποξία. Μια ιδιαίτερη θέση μεταξύ των τοξικών παραγόντων ανήκει στο αλκοόλ και στην ανισορροπία των τροφίμων, ο ρόλος των άλλων τοξικών παραγόντων είναι λιγότερο σημαντικός. Ο βαθμός των δυστροφικών αλλαγών και η ταχύτητα της ανάπτυξής του, τόσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα αλκοόλ που καταναλώνεται. Μερικές φορές, η στεατόζωξη του ήπατος αναπτύσσεται, για παράδειγμα, όταν αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά, φυματιώδη φάρμακα, κορτικοστεροειδή και κυτταροστατικά. Οι κύριες ενδοκρινικές και μεταβολικές διαταραχές περιλαμβάνουν τον διαβήτη, την παθολογία του θυρεοειδούς αδένα, το σύνδρομο Itenko-Cushing και τη γενική παχυσαρκία.
Στέαση του ήπατος: συμπτώματα.
Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι μορφολογίαςσημάδια υπερβολικής συσσώρευσης λίπους στο ήπαρ: μικροσκοπική και μακροσκοπική συσσώρευση. Η συσσώρευση μεγάλων σταγονιδίων ή μακροσκοπική είναι χαρακτηριστική του αλκοολισμού, της παχυσαρκίας και του δεύτερου τύπου σακχαρώδους διαβήτη. Η σοβαρότητα της στεάτωσης αυτού του τύπου αντιστοιχεί σε αύξηση του συνολικού σωματικού βάρους και όταν μειώνεται (πείνα ή δίαιτα χαμηλών θερμίδων), ο δείκτης αυτός μειώνεται επίσης και οι λειτουργίες του ήπατος επανέρχονται στο φυσιολογικό.
Η πορεία αυτής της νόσου είναι συνήθως μεγάλη,οι περίοδοι σχετικής ύφεσης αντικαθίστανται από περιόδους επιδείνωσης, οι οποίες προκαλούνται συχνότερα από σωματική ή διανοητική υπερέκταση, λοιμώξεις και πρόσληψη αλκοόλ. Πιο συχνά, η ασθένεια είναι ασυμπτωματική, αλλά μερικοί ασθενείς αισθάνονται βαρύτητα και υπερχείλιση στο σωστό υποογκόνδριο, πεπερώπινη ή κοιλιακή περιοχή της κοιλιάς, οίδημα και δυσανεξία λιπαρών τροφών. Τα πιο επηρεασμένα από τη στεάτωση του ήπατος είναι οι γυναίκες που έχουν αυξημένο σωματικό βάρος. Η διάγνωση αυτής της νόσου διεξάγεται χρησιμοποιώντας υπερηχογράφημα, μαγνητικό συντονισμό και υπολογιστική τομογραφία. Επιπροσθέτως, διεξάγονται βιοχημικές εξετάσεις αίματος, η τελική διάγνωση καθιερώνεται μετά από βιοψία ηπατικού διατμήματος.
Στέαση του ήπατος: θεραπεία.
Οι ασθενείς με διάγνωση στεάτωσης του ήπατος συνταγογραφούνταιμια αυστηρή δίαιτα, στην οποία κυριαρχούν οι πρωτεΐνες και τα λίπη είναι περιορισμένα. Επιπλέον, συνταγογραφούνται παρασκευάσματα για τη βελτίωση του μεταβολισμού των λιπών (φολικό οξύ, βιταμίνη Β12, χλωριούχο χολίνη, λιποϊκό οξύ). Επίσης, συνιστάται η χορήγηση ηπατικών φαρμάκων όπως ψιζαζόν, progepar και sirepare, καθώς και επαρκής φυσική δραστηριότητα.
Πρόληψη της στεάτωσης του ήπατος.
Τις περισσότερες φορές, αυτή η ασθένεια εμφανίζεται ότανη υπερβολική κατανάλωση ζωικών λιπών, καθώς και η παραβίαση του μεταβολισμού των πρωτεϊνών, έτσι ένα σημαντικό μέτρο για την πρόληψη της στεάτωσης του ήπατος είναι μια ισορροπημένη διατροφή. Επίσης, για την πρόληψη της στεάτωσης, συνιστάται πρόσθετη πρόσληψη αντιοξειδωτικών και συμπληρωμάτων, τα οποία έχουν ιδιότητες αποτοξίνωσης. Επιπλέον, είναι απαραίτητο να μην επιτρέπονται μακροχρόνιες διαταραχές του πεπτικού συστήματος και χωρίς να περιμένουν επιπλοκές, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σωστά και εγκαίρως.
</ p>>
