Βλεννώδης μεμβράνη της μήτρας, επιρρεπήςκυκλικές μεταβολές σε όλη του έμμηνου κύκλου, που ονομάζεται ενδομήτριο. Κατά την έναρξη της έμμηνου κύκλου, αυτό το κέλυφος κάτω από την επίδραση των ορμονών αρχίζει να αναπτύσσεται και να αλλάξει η δομή του στο πλαίσιο της προετοιμασίας για να λάβει το έμβρυο. Αν δεν συμβεί γονιμοποίηση, το ενδομήτριο σταδιακά απομακρύνεται από τη βάση και με τις εκκρίσεις αίματος αφήνοντας τη μήτρα - έμμηνο ρύση αρχίζει, και μαζί με αυτό η αρχή ενός νέου κύκλου ανάπτυξης του ενδομητρίου. Σε περίπτωση υπερβολικής αύξησης του ενδομητρίου εμφανίζεται διαταραχή υπερπλασία του ενδομητρίου.
Αυτή η ασθένεια εκδηλώνεται συνήθωςαιμορραγία της μήτρας, που έχει δυσλειτουργικό χαρακτήρα, οι οποίες εμφανίζονται μετά την καθυστέρηση της ωορρηξίας, καθώς και στο γενικό υπόβαθρο ενός κανονικού κύκλου. Ωστόσο, υπάρχουν συχνά περιπτώσεις ασυμπτωματικής υπερπλασίας, όταν η διάγνωση τίθεται για πρώτη φορά στη διαδικασία μιας ολοκληρωμένης έρευνας σχετικά με τη στειρότητα. Η απουσία εγκυμοσύνης εξηγείται από το γεγονός ότι η αδενική υπερπλασία του ενδομητρίου είναι μια παθολογική δυσμορφική κατάσταση, παρουσία της οποίας μπορεί να λείπει εντελώς η ωορρηξία. Επιπλέον, δεν είναι δυνατή η εμφύτευση του εμβρύου λόγω μεταβολών στον βλεννογόνο της μήτρας.
Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες υπερπλασίας που διαφέρουν σε διαφορετικά ιστολογικά σχήματα:
- άτυπη υπερπλασία.
- αδενική-κυστική υπερπλασία,
- αδενική υπερπλασία του ενδομητρίου.
- Πολυπόδων ενδομητρίου.
Αδενική-κυστική υπερπλασία και απλήαδενικό υπερπλασία του ενδομητρίου στις εκδηλώσεις είναι πολύ παρόμοια, αλλά η πρώτη μορφή είναι πιο έντονη. Ενδομητρίου πολύποδες είναι τοπικές, περιορισμένες υπερπλασία, και υπό την παρουσία διαρθρωτική προσαρμογή της μήτρας βλεννογόνου και πιο έντονη Άντληση συγκεκριμένες αδένες διαγνωστεί άτυπα ενδομητρίου υποπλασία, η οποία θεωρείται ως ένα προκαρκινικές βλεννογόνου νόσου. Είναι επίσης πολύ προσεκτικοί γιατροί αναφέρονται σε αδενικό υπερπλασία, η οποία επανεμφανίζεται μετά από απόξεση και ανθεκτική σε ορμονικές υπερπλασία.
Αδενική υπερπλασία του ενδομητρίου: αιτίες
Οι λόγοι για την ανάπτυξη αυτής της νόσου είναι αρκετοίΔιάφορα. Κατά κύριο λόγο, αυτά περιλαμβάνουν ορμονικές διαταραχές, ασθένειες των λιπιδίων και υδατανθράκων ισορροπία, γυναικολογικές παθήσεις, διαταραχές της λειτουργίας του αναπαραγωγικού και εμμηνόρροιας, και χειρουργική επέμβαση στη μήτρα και προσαρτήματα. Επιπλέον, αρκετά συχνά αδενική υπερπλασία του ενδομητρίου σε γυναίκες με ασθένειες όπως hyperestrogenia, ινώματα της μήτρας, παθήσεις του μαστού, ενδομητρίωση, πολυκυστική νόσο των ωοθηκών, διαταραχές του μεταβολισμού των λιπιδίων, η υπέρταση, αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, ηπατική νόσο με διαταραγμένη χρησιμοποίηση των ορμονών.
Έγκαιρη ανίχνευση της υπερπλασίας του ενδομητρίουέχει μεγάλη σημασία για τη θεραπεία και την πρόληψη της υπογονιμότητας, καθώς και για την πρόληψη του καρκίνου του ενδομητρίου. Για την ανίχνευση αυτής της νόσου χρησιμοποιώντας μια ποικιλία μεθόδων, η πιο κοινή, αλλά δεν είναι πάντα αξιόπιστη (ακρίβεια της μεθόδου όχι περισσότερο από 60% είναι), αναφέρεται η μέθοδος υπερήχων. Επίσης, για τη διάγνωση της υπερπλασίας μεταφέρονται αναρρόφηση ή βιοψία του ενδομητρίου κατά τη διάρκεια του δεύτερου κύκλου μισό. Η διαγνωστική μέθοδος πιο κατατοπιστική σχετίζεται υστεροσκόπηση, που συνίσταται στην εισαγωγή μέσα στην κοιλότητα της μήτρας ενός ειδικού οπτικού συστήματος, με το οποίο πραγματοποιείται η βιοψία στόχου. Επιπλέον, αυτή η μέθοδος διάγνωσης σας επιτρέπει να αξιολογήσετε οπτικά την κατάσταση των τοίχων της μήτρας.
Αδενική υπερπλασία του ενδοθηλίου: θεραπεία
Πρώτα απ 'όλα, η θεραπεία συνίσταται στην αφαίρεσηεκείνο το τμήμα της βλεννογόνου μεμβράνης, το οποίο υπέστη παθολογικές αλλαγές. Γι 'αυτό, πραγματοποιείται μια απόξεση που ελέγχεται μέσω υστεροσκόπησης, ακολουθούμενη από ιστολογική εξέταση. Μετά την αφαίρεση της εστίας της φλεγμονής, εκτελείται ορμονική θεραπεία. Ανάλογα με τα κλινικά χαρακτηριστικά της νόσου, τα από του στόματος αντισυλληπτικά χρησιμοποιούν φάρμακα οιστρογόνου-προγεστογόνου, αγωνιστές SNG ή καθαρά γεσταγόνα. Η θεραπεία είναι αυστηρά ατομική και πραγματοποιείται εντός τριών μηνών τουλάχιστον. Μετά από αυτό, είναι απαραίτητη μια πρόσθετη εξέταση του ενδομητρίου.
</ p>>
