Κατά κανόνα, η διάγνωση της χρόνιας παγκρεατίτιδας,τα συμπτώματα του οποίου θα περιγραφούν παρακάτω, τίθενται μετά το πέρασμα του ασθενούς από το υπερηχογράφημα των κοιλιακών οργάνων, όπου θα υπάρξει κάποια σταθεροποίηση των παγκρεατικών ιστών. Αυτό είναι ένα από τα σημάδια της φλεγμονώδους διαδικασίας. Ωστόσο, μόνο μια υπερηχογραφική εξέταση του παγκρέατος είναι μικρή, προκειμένου να διαγνωστεί αυτή η ασθένεια.
Δυστυχώς, η χρόνια παγκρεατίτιδα, τα συμπτώματα των οποίωνπολλοί γιατροί θεωρούνται τυπικοί, όχι τόσο απλοί. Δεν πρέπει απαραίτητα να είναι παρούσα σε άτομα που έχουν περάσει μια συγκεκριμένη ηλικιακή γραμμή. Η σωστή διάγνωση και θεραπεία περιπλέκεται από το γεγονός ότι μέχρι τώρα οι λόγοι (εκτός, ίσως, ο αλκοολισμός) για την εμφάνιση αυτής της νόσου δεν είναι σαφείς. Επιπλέον, η χρόνια παγκρεατίτιδα είναι πονηρή και μπορεί να είναι ασυμπτωματική για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αλλά στην ιατρική, έχει ήδη υπάρξει μια τάση να θεωρείται η ασθένεια ως ξεχωριστός τύπος παθολογίας του πεπτικού συστήματος. Και αυτό είναι το σύνθετο των συμπτωμάτων που έχει.
Υποκειμενικά συμπτώματα χρόνιας παγκρεατίτιδας
Τα υποκειμενικά συμπτώματα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένακαταγγελίες του ασθενούς ότι ανησυχεί, την οποία πρέπει να λάβει υπόψη ο γιατρός κατά τη διάγνωση. Τις περισσότερες φορές, οι ασθενείς μπορούν να παραπονούνται για τέτοιες παραβιάσεις κατά τη διαδικασία της πέψης, όπως: δυσκοιλιότητα ή διάρροια, η οποία είναι χρόνια, πόνος στην άνω κοιλιακή χώρα ή στην περιοχή της αριστερής κοιλίας, φούσκωμα. Αυτό είναι κάτι που ανησυχεί σχεδόν όλους τους ασθενείς. Είναι δυνατές και άλλες επιλογές. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο πόνος αρχίζει αμέσως μετά το φαγητό (ιδιαίτερα λιπαρό), σε άλλες - οι ασθένειες γενικά δεν σχετίζονται με τα γεύματα και μπορεί να εμφανιστούν σε διαφορετικούς χρόνους. Συχνά, οι ασθενείς βιώνουν απώλεια βάρους, απώλεια ενέργειας, μειωμένη όρεξη και περιστασιακή πικρία στο στόμα.
Χρόνια παγκρεατίτιδα: συμπτώματα αντικειμενικής φύσης
Για τον ασθενή με τέτοιες καταγγελίες ο γιατρός, κατά πρώτο λόγοστην ουρά, πρέπει να συνταγογραφήσει ανάλυση κόπρανα. Αυτό είναι ένα σημαντικό στάδιο στη διάγνωση αυτής της ασθένειας, δεδομένου ότι η φύση των περιττωμάτων μπορεί να αντικατοπτρίζει την ποιότητα της πεπτικής διαδικασίας. Έτσι, οι ασθενείς με χρόνια παγκρεατίτιδα έχουν ένα υγρό ή βλεννογόνο κόπρανο, συνήθως σε μεγάλες ποσότητες. Η έλλειψη ενζύμων που πρέπει να διασπά τα λίπη εξηγεί την παρουσία στα κόπρανα του ασθενούς των θρεπτικών θραυσμάτων τροφίμων (για παράδειγμα, των ινών του κρέατος). Έτσι, ένα αναμφισβήτητο σύμπτωμα της χρόνιας παγκρεατίτιδας είναι η ενζυματική ανεπάρκεια του παγκρέατος.
Επιπλέον, ο γιατρός (και ο ίδιος ο ασθενής) μπορούνσημειώστε την ξηρότητα του δέρματος του ασθενούς, "ξεκινά" στις γωνίες των χείλη του, εύθραυστα μαλλιά. Και ο λόγος γι 'αυτό είναι η υποσιταμίνωση και η αναιμία (έλλειψη σιδήρου), που συχνά συνοδεύονται από χρόνια παγκρεατίτιδα.
Ένα από τα συμπτώματα της ασθένειας - ο ασθενής είναι επώδυνη στομάχι υψηλότερη ομφάλιο βόθρου, στο αριστερό άνω τεταρτημόριο. Και ήδη ένα υπερηχογράφημα του παγκρέατος, μια εξέταση αίματος για τα ένζυμα και τη γλυκόζη της θα βοηθήσει στην αποσαφήνιση της διάγνωσης.
Πώς να θεραπεύσετε τη χρόνια παγκρεατίτιδα
Η θεραπεία της διαγνωσμένης χρόνιας παγκρεατίτιδας έχει 5 στόχους:
1. Διόρθωση της διατροφής. Μόλις η περίοδος έξαρσης (κατά τις πρώτες ημέρες), χρόνια νόσο παγκρεατίτιδα, τα συμπτώματα της οποίας είναι συζητούνται παραπάνω, ο ασθενής συνιστάται να εξαιρεθούν από το φαγητό και το ποτό μόνο μεταλλικό νερό με ένα αλκάλιο (π.χ., μεταλλικό νερό). Μετά από 2-3 ημέρες στη διατροφή του ασθενούς εισάγεται σταδιακά χυλό, στον ατμό πιάτα, άπαχο κρέας και χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά ψάρια βραστά. Κατά τη διάρκεια μιας παροξυσμού είναι απαραίτητο να αρνούνται τα ωμά φρούτα και τα λαχανικά και το γάλα. Και σε ύφεση, προκειμένου να αποφευχθεί η επιδείνωση θα πρέπει να αποφύγετε τα λιπαρά, ξινό, πικάντικη, αλμυρή και ισχυρή αλκοόλ.
2. Εξάλειψη του πόνου. Αυτό επιτυγχάνεται με τη συνταγογράφηση του ασθενούς με σπασμολυτικά και αναλγητικά: παπαβερίνη, drotaverin (no-shpy), analgin, baralgina, diclofenac, κλπ.
3. Ρύθμιση της πεπτικής διαδικασίας και αντιστάθμιση της έλλειψης παγκρεατικών ενζύμων. Για το σκοπό αυτό, ο γιατρός διορίζει ειδικά παρασκευάσματα ενζύμων (Creon, Mezim, Pancreatin) και καθορίζει τη σωστή δοσολογία. Δεδομένου ότι αυτή η φάση είναι θεμελιωδώς σημαντική στη θεραπεία της χρόνιας παγκρεατίτιδας, ο ασθενής πρέπει να ακολουθεί με σαφήνεια όλες τις συστάσεις του γιατρού σχετικά με το αναπτυγμένο σχήμα του φαρμάκου. Κατά κανόνα, η πορεία της θεραπείας με παρασκευάσματα ενζύμων διαρκεί δύο έως τρεις μήνες, μετά την οποία η δοσολογία μειώνεται στο μισό και η θεραπεία συνεχίζεται για έναν ακόμη έως δύο μήνες.
4. Σταματήστε τη διαδικασία της φλεγμονής και αναγεννήστε τον παγκρεατικό ιστό. Για να το κάνετε αυτό, χρησιμοποιήστε φάρμακα που μειώνουν την οξύτητα του γαστρικού χυμού. Πρόκειται για ρανιτιδίνη, αναστολέα υποδοχέων Η2 και ομεπραζόλη (ή λανσοπραζόλη), αναστολείς της αντλίας πρωτονίων.
Ένα άτομο με χρόνια παγκρεατίτιδα,θα πρέπει να αποδεχθεί την ασθένειά του και να τηρούν την παραπάνω διατροφή είναι σταθερή, επειδή η θεραπεία της ασθένειας διαρκεί πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Οποιαδήποτε γαστρονομική ανακούφιση, καθώς και η άρνηση των ενζυμικών φαρμάκων που έχει συνταγογραφηθεί από το γιατρό, μπορεί να μετατραπεί σε νέα επιδείνωση.
</ p>>
