Στραβισμός στους ενήλικες, κατά κανόνα, αρχίζειαναπτύσσεται σε πολύ νεαρή ηλικία, αλλά μόνο αργότερα μπορεί να παρατηρηθεί εξαιτίας της παράλυσης του οφθαλμικού μυός. Μπορεί να προκληθεί από δυσλειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, καθώς και από διαβήτη, καταρράκτη, αυξημένη αρτηριακή πίεση και ασθένειες του αμφιβληστροειδούς. Στο πώς να θεραπεύετε τον στραβισμό, ένας οφθαλμίατρος μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε μόνο μετά από μια προσεκτική εξέταση του ασθενούς και τη μελέτη των χαρακτηριστικών του σώματος του.
Όταν οι ενήλικες παρατηρούν τα αποκτηθένταπου εμφανίζεται, για παράδειγμα, ως αποτέλεσμα τραύματος, συχνά εμφανίζεται παράλληλα μια διχαλωτή εικόνα, γεγονός που δείχνει ότι η ικανότητα προσαρμογής στον εγκέφαλο ενός ενήλικα έχει περιορισμούς. Κατά κανόνα, ο στραβισμός στους ενήλικες αντιμετωπίζεται μόνο αφού διαπιστωθούν οι παράγοντες που προκάλεσαν την εμφάνισή του, ο βαθμός απόκλισης, λαμβάνουν υπόψη την ηλικία του ασθενούς, καθώς και τα γενικά φυσικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά. Το γεγονός είναι ότι πρέπει να διορθώσετε το όραμα το συντομότερο δυνατό. Το κοπτικό μάτι πρακτικά δεν εκπληρώνει τις λειτουργίες του, δηλ. μόνο ένα μάτι συμμετέχει στη διαδικασία όρασης. Το μάτι, το οποίο εκτρέπεται προς την πλευρά, χάνει τελικά την οξύτητα της αντίληψής του. Στη συνέχεια αρχίζει η αμβλυωπία (εξασθένηση της όρασης).
Η θεραπεία του στραβισμού σε ενήλικες μπορεί να πραγματοποιηθεί σε δύο κλειδιά: θεραπευτική και χειρουργική. Οι μέθοδοι μπορούν να είναι:
Θυμηθείτε ότι η θεραπεία του στραβισμού σε ενήλικεςκαι στα παιδιά είναι μια υποχρεωτική διαδικασία, η οποία πρέπει να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό. Το γεγονός είναι ότι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν λανθασμένα ότι αυτή η παθολογία περνά από μόνη της. Ο στραβισμός όχι μόνο δεν εξαλείφεται μόνος του, αλλά, ελλείψει κατάλληλης θεραπείας, μπορεί να προκαλέσει μια σειρά σοβαρών επιπλοκών.
Κατά κανόνα, η θεραπεία του στραβισμού στους ενήλικες είναι πιο συχνάόλα γίνονται με μια χειρουργική επέμβαση. Διορίζεται από το γιατρό, με βάση την προσωπική επιθυμία του ασθενούς. Η επιλογή της μεθόδου αυτής της θεραπείας εξαρτάται από την κατάσταση της οφθαλμοκινητικής συσκευής, καθώς και από τη γωνία απόκλισης.
Μέχρι σήμερα, εκτελούνται μόνο εκείνες οι λειτουργίες, μετά τις οποίες διατηρείται η σύνδεση των μυών και του βολβού, επειδή αυτές οι χειρουργικές επεμβάσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν «δοσολογημένες».
Για να αποδυναμωθεί ο μυς, ωθείται προς τα πίσω,μη ολοκληρωμένη ανατομή και επιμήκυνση. Στη συνέχεια εκτελείται εκτομή του σημείου μυός-τένοντα και κίνηση προς τα εμπρός προκειμένου να ενισχυθεί και να συντομευτεί. Η επιτυχία τέτοιων επιχειρήσεων είναι 90%. Η επανάληψη αυτής της θεραπείας, κατά κανόνα, είναι εξαιρετικά σπάνια.
Εάν ο ασθενής έχει μια εναλλακτική λύσηΣτραβισμός, λειτουργίες ενός σταδίου εκτελούνται στους μυς των ματιών. Μερικές φορές υπάρχουν συνδυασμένοι τύποι χειρουργικής παρέμβασης, στους οποίους ενισχύεται ένας μυς και συγχρόνως το δεύτερο μειώνεται με το ένα μάτι, τότε το ίδιο γίνεται και με το δεύτερο.
Θυμηθείτε ότι η θεραπεία πραγματοποιείται μόνο μετά από πλήρη εξέταση.
</ p>>
