Διοξείδιο του θείου (διοξείδιο του θείου, διοξείδιο του θείου, ανυδρίτηςΘείο) - είναι ένα άχρωμο αέριο που έχει μία κανονικά απότομη χαρακτηριστική οσμή (οσμή παρόμοια με ένα φωτιζόμενο αγώνες). Υγροποιεί κάτω από πίεση σε θερμοκρασία δωματίου. Το διοξείδιο του θείου είναι διαλυτό σε νερό, σχηματίζοντας έτσι ασταθή θειικό οξύ. Η ουσία αυτή διαλύεται επίσης σε θειικό οξύ και αιθανόλη. Αυτό είναι ένα από τα κύρια συστατικά που συνθέτουν τα ηφαιστειακά αέρια.
Πώς να πάρετε ξινά αέρια
Η παραγωγή SO2 - διοξειδίου του θείου - με βιομηχανικό τρόπο είναι η καύση του θείου ή η σύντηξη σουλφιδίων (χρησιμοποιείται κυρίως πυρίτης).
4FeS2 (πυρίτης) + 11O2 = 2Fe2O3 (οξείδιο σιδήρου) + 8SO2 (διοξείδιο του θείου).
Στις εργαστηριακές συνθήκες, το διοξείδιο του θείου μπορεί να είναιΛαμβάνεται με τη δράση ισχυρών οξέων σε υδροθειώδη και θειώδη άλατα. Ταυτόχρονα, το προκύπτον διοξείδιο του θείου αποσυντίθεται αμέσως στο νερό και το διοξείδιο του θείου. Για παράδειγμα:
Na2S03 (θειώδες νάτριο) + H2SO4 (θειικό οξύ) = Na2SO4 (θειικό νάτριο) + H2SO3 (θειικό οξύ).
H2SO3 (θειικό οξύ) = Η2Ο (νερό) + SO2 (διοξείδιο του θείου).
Η τρίτη μέθοδος για την παραγωγή θειούχου ανυδρίτηείναι η επίδραση του πυκνού θειικού οξέος στη θέρμανση σε μέταλλα χαμηλής δραστικότητας. Για παράδειγμα: Cu (χαλκός) + 2H2SO4 (θειικό οξύ) = CuSO4 (θειικό χαλκό) + SO2 (διοξείδιο του θείου) + 2H2O (νερό).
Χημικές ιδιότητες διοξειδίου του θείου
Ο τύπος διοξειδίου του θείου είναι το S03. Η ουσία αυτή αναφέρεται σε όξινα οξείδια.
1. Το διοξείδιο του θείου διαλύεται σε νερό, με το σχηματισμό θειικού οξέος. Υπό κανονικές συνθήκες, η αντίδραση αυτή είναι αναστρέψιμη.
SO2 (διοξείδιο του θείου) + Η2Ο (νερό) = H2S03 (θειικό οξύ).
2. Με αλκάλια, το διοξείδιο του θείου σχηματίζει θειώδη άλατα. Για παράδειγμα: 2NaOH (υδροξείδιο του νατρίου) + SO2 (ξινό αέριο) = Na2SO3 (θειώδες νάτριο) + Η2Ο (νερό).
3. Η χημική δραστηριότητα του διοξειδίου του θείου είναι αρκετά υψηλή. Οι μειωτικές ιδιότητες του θειούχου ανυδρίτη είναι οι πλέον έντονες. Σε τέτοιες αντιδράσεις, ο βαθμός οξείδωσης του θείου αυξάνεται. Για παράδειγμα: 1) SO2 (διοξείδιο του θείου) + Br2 (βρώμιο) + 2H2O (νερό) = H2SO4 (θειικό οξύ) + 2HBr (υδροβρώμιο)? 2) 2SO2 (διοξείδιο του θείου) + O2 (οξυγόνο) = 2SO3 (θειώδες)? 3) 5SO2 (διοξείδιο του θείου) + 2KMnO4 (υπερμαγγανικού καλίου) + 2H2O (νερό) = 2H2SO4 (θειικό οξύ) + 2MnSO4 (θειικό μαγγάνιο) + K2SO4 (θειικό κάλιο).
Η τελευταία αντίδραση είναι ένα παράδειγμα ποιοτικής αντίδρασης σε SO2 και S03. Υπάρχει αποχρωματισμός του διαλύματος ιώδους χρώματος).
4. Με την παρουσία του ισχυρού αναγωγικές συνθήκες, το διοξείδιο του θείου μπορεί να εμφανίζουν οξειδωτικές ιδιότητες. Για παράδειγμα, προκειμένου να εξαχθεί στη μεταλλουργική βιομηχανία θείου από καυσαέρια, χρησιμοποιώντας την ανασύσταση του διοξειδίου του θείου με μονοξείδιο του άνθρακα (CO): SO2 (διοξείδιο του θείου) + 2CO (μονοξείδιο του άνθρακα) = 2CO2 (διοξείδιο του άνθρακα) + S (θείο).
Επίσης, οι οξειδωτικές ιδιότητες αυτής της ουσίας χρησιμοποιούνται για την παραγωγή πλούσιας σε φωσφόρο ξυλιτόλης: PH3 (φωσφίνη) + SO2 (θειούχο αέριο) = H3PO2 (φωσφορικό οξύ) + S (θείο).
Όπου χρησιμοποιείται διοξείδιο του θείου
Βασικά, το διοξείδιο του θείου χρησιμοποιείται για την παραγωγήθειικό οξύ. Χρησιμοποιείται επίσης ως συντηρητικό (E-220) στην παραγωγή ποτών χαμηλής περιεκτικότητας σε αλκοόλη (κρασί και άλλα ποτά μεσαίας τιμής). Λόγω της ιδιότητας αυτού του αερίου, να σκοτώνουν διάφορους μικροοργανισμούς, αποστειρώνουν εγκαταστάσεις αποθήκευσης και καταστήματα λαχανικών. Επιπλέον, το οξείδιο του θείου χρησιμοποιείται για το λεύκανση μαλλιού, μετάξι, άχυρου (εκείνα τα υλικά που δεν μπορούν να λευκανθούν με χλώριο). Στα εργαστήρια, το διοξείδιο του θείου χρησιμοποιείται ως διαλύτης και για την παραγωγή διαφόρων αλάτων θειικού οξέος.
Φυσιολογικές επιδράσεις
Το διοξείδιο του θείου έχει ισχυρή τοξικότηταιδιότητες. Συμπτώματα δηλητηρίασης - βήχας, ρινική καταρροή, φωνή φωνής, ένα είδος γεύσης στο στόμα, έντονη εφίδρωση στον λαιμό. Όταν το διοξείδιο του θείου εισπνέεται σε υψηλές συγκεντρώσεις, γίνεται δύσκολο να καταπιεί και να πνίγεται, διαταραχή ομιλίας, ναυτία και έμετο, ενδεχομένως ανάπτυξη οξείας πνευμονικού οιδήματος.
MPC διοξειδίου του θείου:
- σε κλειστούς χώρους - 10 mg / m³.
- Ο μέσος ημερήσιος μέγιστος χρόνος στον ατμοσφαιρικό αέρα είναι 0,05 mg / m³.
Η ευαισθησία στο διοξείδιο του θείου σε άτομα, φυτά και ζώα είναι διαφορετική. Για παράδειγμα, μεταξύ των δένδρων τα πιο σταθερά είναι δρυς και σημύδα, και το λιγότερο - ερυθρελάτης και πεύκο.
</ p>>
