Όλοι στη Γη γνωρίζουν ότι ο κόσμος είναι ο καλύτεροςμια κατάσταση στην οποία ένα άτομο μπορεί να είναι. Κανείς δεν θέλει πόλεμο, ερήμωση, πείνα και φόβο. Όμως, δυστυχώς, ανεξάρτητα από το πώς προσπαθούμε να διατηρούμε ήσυχες σχέσεις στις συγκρούσεις, ο πόλεμος και οι στρατιωτικές ενέργειες κατά κάποιο τρόπο ή με άλλο προκύπτουν με αυξανόμενη τακτικότητα. Οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι από το 1945 υπήρχαν μόνο 25 ημέρες ειρήνης στη Γη. Η ενίσχυση της ειρήνης στη Γη αποτελεί καθήκον προτεραιότητας για όλες τις χώρες και τις κοινές οργανώσεις.
Σχετικά με τις ιδέες της αιώνιας σκέψης στην αρχαία Ελλάδα. Αλλά ακόμα και τότε ο Πλάτωνας εξέφρασε την άποψη ότι ο πόλεμος είναι μια φυσική κατάσταση λαών, και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει.
Με τις ιδέες της αιώνιας ειρήνης, ακόμα και εκείνων που πολέμησαν αδίστακτους πολέμους. Ο Ναπολέων ήθελα να ενισχύσω την ισότητα σε όλη την Ευρώπη, αλλά η υποταγή σε άλλες χώρες θα μπορούσε να γίνει μόνο με βία.
Εδραίωση της ειρήνης στον κόσμο - δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Πρίγκιπα Αλεξέι Μαλινόφσκι ήταν σίγουρος ότι υποκινούν το μίσος πρέσβεις, και οι δραστηριότητές τους πρέπει να σταματήσει.
Η ιδιαίτερη σημασία της πρόληψης της μάζαςοι συγκρούσεις άρχισαν να δίνονται μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη συνέχεια δημιουργήθηκε η Κοινωνία των Εθνών, σκοπός της οποίας ήταν να αφοπλίζει τους βασικούς επιτιθέμενους. Όμως, όπως γνωρίζουμε από την ιστορία, αυτό δεν οδήγησε σε κάτι καλό, και το 1939 ο Δευτέρας Παγκόσμιος Πόλεμος επεκτάθηκε. Αλλά μετά από αυτό, η ιδέα της δημιουργίας μιας τεχνολογίας για τη διαχείριση των συγκρούσεων και την εδραίωση της ειρήνης έχει γίνει πραγματικά συναφής και αναγκαία.
Τα Ηνωμένα Έθνη ιδρύθηκαν το 2004Το 1945 προκειμένου να διατηρηθούν φιλικές σχέσεις μεταξύ των κρατών και να προληφθούν μεγάλες συγκρούσεις. Μέχρι σήμερα, περιλαμβάνει 191 χώρες, σχεδόν όλες τις υπάρχουσες πολιτείες στη Γη. Μπορούμε να πούμε ότι ο ΟΗΕ έχει τεράστια επιρροή στην πολιτική των εξουσιών; Όχι ακριβώς, αλλά για την 70ετή ύπαρξή του ο οργανισμός κατάφερε να αποτρέψει αρκετές σοβαρές μάχες.
Ο ρόλος της στην ιστορία των Ηνωμένων Εθνών παίζει σαφώςκατά τη διάρκεια της κρίσης του Βερολίνου (1948-1949), ο πύραυλος κρίση της Κούβας (1962) και η κρίση στη Μέση Ανατολή (1963). Τώρα ο αντίκτυπος της οργάνωσης μειωθεί κάπως, και πολλές τρομοκρατικές μυαλό κυβερνώντες δεν θέλουν να ακούσουν τη διεθνή κοινότητα. Μπορούμε να πούμε ότι ο ΟΗΕ έχει καταστεί άνευ αντικειμένου όσον αφορά την εκπλήρωση των καθηκόντων του και τώρα είναι απαραίτητο να αναζητήσουμε νέες τεχνολογίες για την ενίσχυση της ειρήνης.
Ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων είναι έτοιμοι να προσφέρουνβοηθούν μη ικανοποιητικά σε δύσκολες καταστάσεις. Καλούνται εθελοντές. Υπάρχει όμως ένα ειδικό είδος εθελοντών που παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών. Ονομάζονται ειρηνευτές.
Η εδραίωση της ειρήνης είναι αδύνατη σε ορισμένες περιπτώσειςχωρίς διατήρηση της ειρήνης. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, υπήρξαν αρκετά παραδείγματα επιτυχούς επέμβασης στις συγκρούσεις και στην πρόληψη των εχθροπραξιών. Καταρχάς, πρόκειται για μια επιχείρηση στο Κοσσυφοπέδιο (1999), στο Ανατολικό Τιμόρ (2002-2005).
Μέχρι σήμερα, οι επιχειρήσεις διατήρησης της ειρήνης διεξάγονται σε δύο κατευθύνσεις:
1. Με βάση τις αποφάσεις του ΟΗΕ.
2. Βάσει αποφάσεων θρησκευτικών οργανώσεων (ΝΑΤΟ, Αφρικανικής Ένωσης) ή κρατών συνδικάτων (ΚΑΚ, Ευρασιατική Ένωση).
Οι περισσότερες συγκρούσεις στον σύγχρονο κόσμο είναιπολιτικούς κραυγαλέους πολέμους. Η ενίσχυση της ειρήνης σε αυτή την περίπτωση περιπλέκεται από το γεγονός ότι τα μέρη δεν θέλουν να ακούσουν τη γνώμη και τις συμβουλές τρίτων. Σε αυτά τα θέματα, οι ειρηνευτές είναι ανίσχυροι.
Μια άλλη κατεύθυνση, γνωστή σε όλες τις χώρες,- Αυτός είναι ο πασιφισμός. Η ιδεολογία, των οποίων οι υποστηρικτές αποκλείουν εντελώς τη δυνατότητα βίας για χάρη της εξαφάνισης του κακού. Δηλαδή, δεν θα προσβάλλουμε κανέναν, και τότε θα υπάρξει ειρήνη σε ολόκληρο τον κόσμο.
Οι Πασπιστές πιστεύουν ακράδαντα ότι υπάρχει οποιαδήποτε σύγκρουσημπορεί να επιλυθεί ειρηνικά. Οι καρδιές τους γεμίζουν με καλοσύνη και φως και σε κάθε χαστούκι αντικαθιστούν την άλλη πλευρά του προσώπου, υποστηρίζοντας ότι η παράδοση δημιουργεί επιθετικότητα.
Από το 1901 έχει απονεμηθεί ένα πολύ γνωστό βραβείοεξαιρετικά στοιχεία για την εδραίωση της ειρήνης. Αυτό το έργο είναι εξαιρετικά δύσκολο, επειδή είναι πολύ δύσκολο να διατηρηθεί ηρεμία ακόμη και μέσα στη χώρα σας. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι οι υποψήφιοι ήταν ο Β. Μουσολίνι και ο Α. Χίτλερ. Ήθελαν να δώσουν το κύριο βραβείο στον Λένιν για την ιδέα της δημιουργίας σοβιετικής κοινωνίας, αλλά ο εμφύλιος πόλεμος εμπόδισε την παράδοση. Αλλά η τιμή του Μαχάτμα Γκάντι δεν κέρδισε ένα βραβείο, αν και ορίστηκε 12 φορές. Πολλοί πιστεύουν ότι αυτός είναι ο μόνος άνθρωπος που πραγματικά αξίζει τον σεβασμό.
Οι αντιθέσεις στο βραβείο Νόμπελ Ειρήνης είναι τεράστιες, επειδή η εδραίωση του κόσμου είναι ένα πολύ δύσκολο έργο που δύσκολα θα λυθεί ποτέ.
</ p>>
