Στο μακρινό παρελθόν, όταν εντάχθηκε η ΚριμαίαΡωσία, η σημερινή Οδησσό μητρόπολη ονομαζόταν Εκατερινοσλάβ και Κέρστον-Ταβρικέσκοσυ. Το 1837 αυτό το τεράστιο έδαφος χωρίστηκε σε δύο περιοχές, μία από τις οποίες περιλάμβανε την πόλη της Οδησσού. Η μητρόπολη άρχισε να ονομάζεται Χερσόν-Οδησσό.
Το 1991, όταν Khersonμια ανεξάρτητη μητρόπολη, οι αποικίες της Οδησσού και της Ισμάλ. Μία από τις ιστορικές μορφές είναι ο Μητροπολίτης Γαβριήλ, ο οποίος ήταν ένας από τους πρώτους που αγιάστηκε το ίδρυμα της Οδησσού και, λαμβάνοντας τρεις πέτρες, τους έβαλε στα θεμέλια των τριών ναών της πόλης. Οι προσπάθειές του δημιούργησαν ένα αρσενικό μοναστήρι στη Νότια Παλμίρα, το οποίο ανακαλύφθηκε μετά το θάνατο του άρχοντα.
Το 1838, χάρη στη βοήθεια ενός άλλουΟ αρχιερέας στην πόλη άνοιξε ένα σεμινάριο. Σε όλη την περιοχή Novorossiysk, έγινε ηγέτης μεταξύ αυτών των ιδρυμάτων. Η Επισκοπή της Οδησσού είναι πλούσια όχι μόνο σε ναούς και μοναστήρια. Από την ιστορία της περιοχής ξεχωρίζει ένας άνθρωπος όπως ο Άγιος Ίνοκσιος (Borisov), που ονομάστηκε Ρωσικός Χρυσόστομος. Ο Άγιος Ινόκυνθος έπρεπε να υπηρετεί στην πιο δύσκολη στιγμή για την Οδησσό. Υπήρξε ο πόλεμος της Κριμαίας του 1853-1857. Η πόλη απειλήθηκε δύο φορές με απόλυτη καταστροφή, αλλά η κοινή προσευχή πριν από την εικόνα της Μητέρας του Θεού, η οποία οργανώθηκε από τον πατέρα Innokenty, έσωσε την πόλη και τους κατοίκους από τον επικείμενο θάνατο.
Πριν από εκατό χρόνια, το 1917, στη Ρωσία, στην Ουκρανίακαι άλλα μέρη ήρθαν δύσκολες στιγμές, όταν ο εχθρός επιτέθηκε στην εκκλησία, τους κληρικούς και τα μοναστήρια. Δεν πέρασε αυτή τη μοίρα και η Επισκοπή της Οδησσού. Το 1919 κλείνεται το θεολογικό σεμινάριο, ο Μητροπολίτης Οδησσού και ο Χέρστον εγκατέλειψαν αναγκαστικά την πατρίδα του. Η Ορθόδοξη Επισκοπή καταλήφθηκε από τους αναζωογονητές-σχισματικούς.
Μόνο μια μικρή εκκλησία στο λιμάνι, αφιερωμένη στοπρος τιμήν του Αγίου Νικολάου παρέμειναν πιστοί στον Πατριάρχη Τύχωνα. Χρησίμευε ως μια θαυμάσια πάστορας, μια λάμπα της πίστης και της ευσέβειας Ιωνά Αταμάν. Χάρη σε αυτόν, διατηρείται η Ορθοδοξία στην Οδησσό. Renovationists διήρκεσε μέχρι το 1944, και μόνο όταν η πόλη απελευθερώθηκε από τους κατακτητές, Επισκοπή της Οδησσού συνεχίζεται πραγματική υπηρεσία στον Κύριο.
Στα χρόνια του σοβιετικού αθεϊσμού, ήταν η Επισκοπή της Οδησσούο τόπος όπου ήρθε ο Πατριάρχης της Μόσχας να ξεκουραστεί. Ο Αρχιεπίσκοπος Νίκων υπηρέτησε εκεί, ο οποίος αποκατέστησε και επισκευάστηκε το μεγαλύτερο μέρος των ναών της πόλης και αναβίωσε το μοναστήρι. Χάρη στο γεγονός ότι η Οδησσός υπηρέτησε ως καλοκαιρινή κατοικία του Πατριάρχη, οι ηγέτες της ROC έρχονταν συνεχώς εδώ. Οι σοβιετικές αρχές έπρεπε να είναι πιστοί στην Οδησσό μητρόπολη. Ήταν δύσκολο γι 'αυτήν κατά τα χρόνια των διωγμών του Χρουστσιόφ, ακόμα και στην Οδησσό, οι εκκλησίες και τα μοναστήρια έκλεισαν. Ο Μητροπολίτης τότε ήταν ο πατέρας Μπόρις (Βικ), ο οποίος κατάφερε να διατηρήσει με θαυμασμό τον καθεδρικό ναό της Ιεράς Κοίμησης και το Θεολογικό Σεμινάριο.
Ωστόσο, οι επιθέσεις στην Ορθοδοξία δεν σταμάτησαν, καιμε την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, ο μητροπολίτης Filaret ξεκίνησε ένα σχισματικό κίνημα ενάντια στις εκκλησίες. Κατάφερε να πιέσει τους κληρικούς της Ουκρανίας και μέρος της να χωρίσει. Με την άφιξη του Μητροπολίτη Agafangel στην Οδησσό, η ζωή της εκκλησίας άρχισε να αναβιώνει και να αναβιώνει. Μέχρι σήμερα, οι εκκλησίες της Οδησσού είναι η διακόσμηση και το πνευματικό κέντρο της πόλης.
</ p>>
